พระ 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 250 / 259

วัด 82 ธรรมวาร วิวาสวิชาการวารวิหารพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวบรวมที่ 11) ปี 2563 มหาโพธิ (ต้นโพธิ์) โต้รูปมิ-พระมาลัย และโลกที่ปกสวาส โดยโต้รูปิ-พระมาลัย ยังกล่าวอีกว่า เคยทำผิดศีลข้อ 3 ก

บทความนี้กล่าวถึงประเด็นสำคัญในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับศีลของพระภิกษุและผลของการบิดเบือนหลักธรรม โดยมีการอ้างอิงถึงพระไตรปิฎกที่ระบุว่า ภิกษุผู้ยุยงให้เกิดความแตกแยกในสงฆ์จะต้องถูกลงโทษในนรกตลอดกัลป์ การ

ธรรมสาร วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 (ฉบับวงกว้างที่ 11) ปี 2563 3. วารสาร ภัครพล แสงเงิน. "คติพระพุทธเจ้า 5 พระองค์ในไตรภูมิฉบับหอสมุดแห่งชาติกรุงเทพฯ," วารสารธรรมสาร ปีที่ 15, ฉบ

วารสารธรรมสารปีที่ 6 ฉบับที่ 2 ได้รวบรวมเนื้อหาเกี่ยวกับพระพุทธเจ้าทั้ง 5 พระองค์ในไตรภูมิ รวมถึงการศึกษาเชิงวิเคราะห์เอกสารที่สำคัญในอดีตและการวิจัยต่างๆ โดยเน้นการตีความและวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อจะศึกษ

การศึกษานิยมเทียบเชิงบรรยากาศประเภทของจิตของธรรมชาติของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย A Comparative study on Patterns of Mind Development of Five Meditation Lineages in Thai Society 2) อธิบายขั้นตอนของกระบ

เนื้อหาดังกล่าวมีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบรูปแบบการพัฒนาจิตของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย การอธิบายกระบวนการพัฒนาโดยอิงจากสูตร องคุตตรินาย ที่กล่าวถึงจักรวาลแห่งเหตุปัจจัยที่จะมีผลต่อการพัฒนา 10

ธรรมอารฺ วาสาวัชวิชากางทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวม 10) ปี 2563 4) อธิษฐานในช่วงของผลคือความบริสุทธิ์ที่พัฒนาขึ้นไปตามลำดับ ซึ่งปรากฏในฐิติวัตร พระปุณณมัณฑนุปุตรได้อธิบายให้พระสาริบุรทร

เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เสนอการอธิษฐานและการพัฒนาจิตตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการปฏิบัติตามวิธีการต่างๆ ที่นำไปสู่ความบริสุทธิ์และการหลุดพ้น พระพุทธเจ้าทรงแสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติที่เอื้อให้สาว

ธรรมортา วาสนาวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 (2) อานาปนสติสูตร สำหรับอานาปนสติพิพัฒน์ในพระสูตรต่าง ๆ หลายแห่ง14 แต่อนา- ปนสติที่แสดงถึงระบบการปฏิบัติเป็นขั้นตอนและคร

เนื้อหาเกี่ยวกับอานาปนสติสูตรที่สนับสนุนการปฏิบัติแบบครบถ้วนโดยพระพุทธองค์ และการพัฒนาจิตในระดับสมาธิและปัญญาตามคัมภีร์าสุทธิมรรฺ ซึ่งเสนอวิธีการปฏิบัติที่นำไปสู่การบรรลุสติและสมาธิที่ต้องการ โดยมีการ

ธรรมอาราม วาสนาวิชาวิถีทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 ของผู้ปฏิบัติประจำ จะอยู่ในที่พักเดียว และมาปฏิบัติธรรมรวม มีความสงบ และมีศรีภาวะในการอยู่ร่วมกัน ลักษณะของสถานที่ในกา

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของสถานที่ในการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยแบ่งสายการปฏิบัติออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ สายพุทธโฒ และสายอานาปนสติ ซึ่งมีลักษณะการจัดการและความสำคัญที่แตกต่างกัน การศึกษาเปรียบเที

การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบของพัฒนาจิตของกรมสุขภาพ 5 สายในสังคมไทย A Comparative study on Patterns of Mind Development of Five Meditation Lineages in Thai Society บรรานุกรม 1. คำภิรณ์ มหาจุฬาลงกรณราชวิ

บทความนี้สำรวจและวิเคราะห์รูปแบบการพัฒนาจิตใน 5 สายการเจริญสมาธิในสังคมไทย โดยมีการอ้างอิงจากพระไตรปิฎกและหนังสือเกี่ยวกับการฝึกปฏิบัติที่สำคัญ เช่น แนะแนวทางการปฏิบัติวิปัสสนาและพุทธธรรม ฉบับปรับขยาย

禅文『中阿含』のカトマンドゥ断簡* MATSUDA Kazunobu** Abstract 1922 年のネパール旅行から帰ったシルヴァン・レヴィ（Sylvain Lévi）は、その3年後、カトマンドゥのドルバル・ライブラリー（Durbar Library）で見出した、後期グプタ文字で書写された貝葉写真本の断簡1葉を漢訳『中阿含』第133経（ウパーリ経 Upāli-sūtra）に比定して出版し

1922年のネパール旅行から帰ったシルヴァン・レヴィは、カトマンドゥのドルバル・ライブラリーで後期グプタ文字で書写された貝葉写真本の断簡を発見し、これを漢訳『中阿含』第133経に比定して出版した。その後、ネパールの国立公文書館では、レヴィの出版した断簡と同じ書体・サイズの新しい梵文『中阿含』の断簡が見つかった。これらは第135経と第141経に対応しており、仏教文献研究における重要な発見となった。

尼马凯瓦，豪达义 (並川孝義)。 1984 “Mahākarmavibhāṅga-shoin-no-kyō-ritsu-ni-tsuite Mahākarmavibhanga 所引の経・律について (เนื้อหาใน “มหากรรมวิภังค์” ที่อ้างอิงจากพระสูตรต้นปีภูมิและ พระวินัยปีภู).” Bukkyō-daigaku-kenkyū-ke

บทความนี้กล่าวถึงการศึกษาเนื้อหาที่อ้างอิงจาก 'มหากรรมวิภังค์' ซึ่งอิงจากพระสูตรต้นปีภูมิและพระวินัยปีภู การศึกษาในเอกสารนี้มีไว้เพื่อยกระดับความเข้าใจเกี่ยวกับการมองเห็นในศาสนาพุทธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใ

ธรรมะถวายวารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 บทนำ "ถ่มจับกับปวัตนสูตร" เป็นพระสูตรที่เราจับกับเป็นอย่างดีในฐานะของพระปฐมเทคนัทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระปัญจวัคคีย์ และในภายหลังแห่งกา

บทความนี้พูดถึงพระสูตรถ่มจับกับปวัตนสูตรซึ่งเป็นพระสูตรสำคัญในพระพุทธศาสนา โดยมีการชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของพระสูตรนี้ต่อพระพุทธศาสนาและพุทธศาสนิกชน แม้ว่าจะมีการแบ่งแยกนิกายต่าง ๆ แต่พระสูตรนี้ยังคงไ

ฑิบ4 เป็นต้นและบันทึกประวัติศาสตร์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ถึงความจริงที่ซ่อนอยู่ อาทิ ความหมายที่แท้จริงของหลักรวมต่างๆ หรือเหตุการณ์ต่างๆ ที่ปรากฏด้วย การเชื่อมโยงข้อมูลในคัมภีร์ เป็นต้น การวิจัยใ

การศึกษาวิถีพระพุทธศาสนาเน้นที่การค้นพบความหมายที่ซ่อนอยู่ในคัมภีร์ ภายใต้การวิจัยพื้นฐานและสังคมวิทยา โดยพุทธศิลป์ก็เป็นวิธีการศึกษาที่ได้รับความนิยม ซึ่งมีเป้าหมายในการค้นคว้าหาความสัมพันธ์ในบูรณสถา

๑. สังยุคตินกาย SN 56.11 Tathagatena vutta 1 (SN V: 420-424) ของพระไตรปิฎกษเป็น “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ที่รู้จักกันโดยทั่วไป เช่นเดียวกันที่พบในพระวินัยปิฎก มหาวรรค (C1) และบทแปลภาษาทิเบต (B4) ๒. สัง

เนื้อหาเกี่ยวกับธัมมจักกัปปวัตนสูตรซึ่งพบในพระไตรปิฎกและคัมภีร์ต่างๆ เช่น วินัยปิฎกและบทแปลภาษาทิเบต รวมถึงเอกสารที่ปรากฏในหลายภาษา เช่น ภาษาจีนโบราณและภาษาสันสกฤต โดยเฉพาะในคัมภีร์ที่มีโครงสร้างเนื้อ

นิยายสวาสดิวามเป็นหลัก ดังนั้น “จัมมักจับปวัตนสูตร” ฉบับแปลภาษาจีนโบราณนี้ จึงมีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นคัมภีร์ของนิยายสวาสติวาม แต่ทว่าเมื่อเทียบเคียงกับ “จัมมักจับปวัตนสูตร” ฉบับอื่น ๆ ของนิยายสวาสติ

เนื้อหาของจัมมักจับปวัตนสูตรที่แปลภาษาจีนโบราณมีลักษณะคล้ายคลึงกับเนื้อหาที่พบในสัญญาและผลงานแปลอื่น ๆ ของท่านอิง ความเป็นไปได้ที่จัมมักจับปวัตนสูตรเป็นคัมภีร์ของนิยายสวาสติวามสูง โดยเฉพาะเมื่อนำมาเปร

ธรรมาภา ววาสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 เหมือนกัน จึงอาจกล่าวได้ว่าเป็นฉบับที่แปลมาจากพระสูตรต้นปิฏกของฝ่ายเถรวาท 21 5. "ทับมद्धกับปฐมสูตร" ฉบับแปลภาษาบาลีเดด Chos-kyi-khor-lohi mdo (

ในฉบับที่ 1 ปี 2559 ของธรรมาภา ววาสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ได้กล่าวถึงการแปลพระสูตรต้นปิฏกของฝ่ายเถรวาท รวมถึงการเปรียบเทียบเนื้อหาของพระวินัยปิฏกที่มีอยู่ในคัมภีร์ต่าง ๆ ทั้งภาษาบาลีและภาษาจีน มีการ

ธรรมาภาว วาสาร์ วิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 เป็นฉบับแปลภาษาจีนโบราณของคำภิรรคติวิเศษตะ (D2) ดังที่กล่าวไป 5. Kuo ch’ü hsien tsai yin kuo ching (過去現在因果經) 3 (T3:644b-645a) เนื้อหาที่ป

ฉบับนี้นำเสนอการศึกษาและแปลเนื้อหาจากคัมภีร์พระพุทธศาสนาหลายเล่ม รวมถึงเนื้อหาจาก “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ซึ่งมีการอภิปรายถึงหลักการและแนวทางปฏิบัติทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญ เช่น การเว้นห่างจากหนทางสุดโต่

WARDER, A.K. 2004 Indian Buddhism. Delhi: Motilal Banarsidass Publishers. (first printed. 1970) พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ. 2558 “บทบรรณาธิการ.” ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา 1(1): 3-7. กรุงเทพฯ:

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาในอินเดีย พร้อมด้วยการวิเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง โดยมีการอ้างอิงหนังสือที่สำคัญ เช่น 'Indian Buddhism' โดย A.K. WARDER และการวิเคราะห์บทบรรณาธิการจาก 'ธรรมธารา'

การจัดหมวดหมู่คำสอน และสร้างระบบการถอดคำสอน เช่น พระวินัยซึ่งมีพระอุบาลีเป็นหัวหน้าหน้า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติศัพท์ใหม่ขึ้น ก็รวบรวมเรียบเรียงเหตุการณ์อันเป็นต้นบัญญัติ ตัวพระบัญญัติอันเป็นเนื้อหา

เนื้อหานี้ว่าด้วยการจัดหมวดหมู่คำสอนที่สำคัญในพระพุทธศาสนา รวมถึงการรวบรวมและเรียบเรียงคำสอน โดยเฉพาะพระวินัยและพระธรรมที่เน้นความเหมาะสมในการเข้าใจและจดจำ พระอุบาลีเป็นหัวหน้าในเรื่องพระวินัย ขณะที่พ

พระภิฏฐิสูญสายพระอุบาสิทธิ์หน้าที่ทรงจำเวไนย พระภิฏฐิสูญสายพระอันทิรับหน้าที่ทรงจำมิฉัน เป็นตน อย่างไรก็ดี แม้ชาวพุทธเราจะเชื่อว่า เนื้อในพระวินัยและพระสูตรของพระไตรปิฏกมีมตั้งแต่ครั้งพุทธกาลและมีการ

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับพระวินัยปฏิรูปในพระไตรปิฏก โดยนำเสนอผลการวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าเนื้อหาในพระวินัยและพระสูตรถูกสืบทอดมาตั้งแต่พุทธกาล แม้จะมีการถกเถียงจากนักวิชาการเกี่ยวกับช่วงเวลาการเกิดขึ้นของ

ค.ศ. 404-409 โดยพระฤาชีพและคณะ อยู่ในพระไตรปิฎกฉบับไทโซ เล่ม 23 หน้า 1-470 ไม่มีฉบับภาษาทมิฬ ปัจจุบันค้นพบชิ้นส่วนใบลานภาษา สันสกฤตจำนวนมาก ลำดับเนื้อหาจากพระเวทย์บาลี เนื่องจากเนื้อหาส่วน กฤณิรุธั่งไ

บทความนี้สำรวจเนื้อหาจากพระไตรปิฎกฉบับไทโซและพระเวทย์ปูของนิกายมูลสัพิฏีกวาว โดยเน้นการเปรียบเทียบความแตกต่างของเนื้อหาจากฉบับภาษาทมิฬและภาษาสันสกฤต พร้อมศึกษาการค้นพบใบลานและผลกระทบทางวัฒนธรรมในเอเชี

6. พระวินัยปูรณสายนิยมหลังมิยะ 18 ((摩訶僧紙律), 大棕部 Mahāsamghika) ฉบับภาษาจีนแปลในปี ค.ศ. 416-418 อยู่ในพระไตรปิฏก ฉบับบาไทโซ เล่ม 22 หน้า 227-549 ไม่มีฉบับทับถมทับหลงเหลืออยู่ แต่ปัจจุบันมีกรมชุดพบชนิดส่

พระวินัยปูรณสายนิยมหลังมิยะ ที่แปลเป็นภาษาจีนในปี ค.ศ. 416-418 แสดงความแตกต่างจากพระวินัยบาลี รวมถึงโครงสร้างและจำนวนสิกขาบทที่ไม่เท่ากัน นักวิชาการบางส่วนเชื่อว่ามีการบูรณะแบบหลังพุทธกาล ซึ่งอาจมีผลต